yağmur altında ıslanmak

buna insanlar genelde iki şekilde tepki verir: 1- yağmur altında ıslanmak çok hoş, iyi hissettiriyor, romantik falan 2- çabuk koş eve gidelim hasta olacağız edit: çamaşırları toplamak için koşan anneyi de ekleyebiliriz.

bu adamlarla duşta 1.5 saat kalan adamlar aynı kişiler

sahseb çıkıp yürüyorum düşünmeme yardımcı oluyor

töbe bismillah

bugün biraz yürüdüm dönüp geriyi düşünmede iyi oluyor. ıp ıslak olmuşum ama değdi sanırm, üstüne de bi temiz hasta olayım tuzu biberi olsun.

geçen gün oldu böyleıktıö bilerek yürüdüm sonra hafif hastalık belirtileri atlattım işte bugün yine yağıyordu tam çıkmaya niyetlendim nasıl yağmur o korktum valla

bunun daha güzel bir türü yağmur altında müzik dinlemek önünde masmavi bir deniz

o kadar güzel bir duygu ki yağmur yağarken ki o toprak kokusu ve sevdiğinde yanındaysa el ele tutuşup hiç konuşmadan yürümelik bir hava

bir kısım insan bundan rahatsız oluyor ama ben niyeyse aşırı seviyorum o yağmurla beraber sanki deşarj oluyorum bi iyi hissediyorum falan ruh halimi düzeltiyor.

gece kimse olmadan hafif bir müzik nereye gittiğini bilmeden saatlerce yürümek gibisi yok özellikle geceleri....

son iki gündür istesem de istemesemde bu durumdayım. benim dersten çıkmamı bekliyor kendileri yağmak için. islanması hoş hasta olması nahoş durum.

ayakkabının içindeki yarım kilo olan su, battı balık yan gider misali daha çok suya düşmek, o yağmurun altında bir montunun dahi olmaması... doğru adres dediğin yerin aslında yanlış çıkması, arabaların geçerken seni tümüyle ıslatması... bugün başıma gelenleri okudunuz.

yanında sevdiğin varsa güzeldir, öbür türlü işkence

geçenlerde yağmura sokakta yakalandım yavaş yavaş yürüyorum karşıdan tanıdığım bir abi ellerini açmış geliyor abi dedim ne yapıyorsun temizleniyorum dedi yeter mi dedim en az bir hafta kalmam lazım dünya çok boktan bir yer dedi o yetecek mi abi dedim keselenip tövbe edersem yeter dedi niyetin var mı tövbe etmeye dedim henüz gündemimizde yok dedi koşarak uzaklaştı insanlar çok garip

kahkül kullandığım evrede çiselemesine bile tahammül edemez bulduğum ilk saçak altına ilk apartman boşluğuna saklanırdım, öyle önemliydi benim için. sonra bi gün, önce telefona uzunca baktım, sonra kulaklığı takıp cebime koydum, sonra çantamdan şemsiyeyi çıkarıp çöpe attım. “sen beni kahküllerinden daha çok seviyosun, onlara kıyamayan bana nasıl kıysın” cümlesine direnişimdi bu benim. tam da böyle kıyarım! tepkisiydi. oldukça basit eylemlere böyle afilli anlamlar yüklemek de ergenliğimin getirisi olsun.

herkesin hayatinda bir kez bile olsa tatması gereken zevk

uzun zamandır yapmadım. yarın bi yağmur yağsa da sırılsıklam olana kadar yürüsem..

pazar günü ailecek piknikte yakalandık hunharca yağan yağmura. erkekler apar topar eşyaları arabaya doldururken biz hanımlar yağmur altında miss gibi semaver çayımızı yudumlayarak onları izledik. aşırı keyif verici bir durumdu :d

çılgınlar gibi yağmur yağıyor adamın biri çay getir diye bağırıyor olduğu yer ta ebesinin yanı. i̇nsan değil bunlar harbi ya. islanmamak içün kamelyaya oturmuş beni baştan aşağı ıslattı piç. hayır normal bir zaman olsa ıslanmasını severim ama şimdi üzerimi değiştirme imkanım bile yok. nalet olsun düşüncesiz insanlar.